Izolacja pozioma ścian fundamentowych, szczelnie połączona z izolacją podłogi parteru, jest dla domów niepodpiwniczonych niezwykle ważna. Odcina ona bowiem skutecznie cały budynek od wilgoci gruntowej. Oczywiście tylko pod warunkiem, że została wykonana poprawnie i z dobrych materiałów.

Zmartwił się więc bardzo inwestor, który na etapie wykonywania parteru domu (Fot. 1) zauważył, że do zrobienia poziomej izolacji na ścianach fundamentowych wykonawca użył papy, która nie jest przeznaczona do takich robót.

Fot. archiwum Czytelnika

Fot. 1 – Na etapie wykonywania ścian parteru inwestor zauważył, że papa, której użyto do wykonania poziomej izolacji ścian fundamentowych, nie była do tego przeznaczona

Była to papa termozgrzewalna, która – zgodnie z kartą produktu i zaleceniami producenta – jest przeznaczona jako podkładowa do warstwowej hydroizolacji dachów płaskich. Nie należało jej więc używać do izolowania fundamentów, ponieważ jest do tego celu zbyt słaba i za mało elastyczna. Nic zatem dziwnego, że zastosowanie takiej papy do izolacji ścian fundamentowych nie mogło skończyć się dobrze.

Przede wszystkim już podczas wykonywania podkładu betonowego w wielu miejscach oberwano wystające ze ścian zakłady papy (Fot. 2 i 3), które pozostawiono do połączenia z przeciwwilgociową izolacją podłogi parteru. Dodatkowo, tam gdzie w ścianach zaprojektowano – wyjątkowo liczne – słupy żelbetowe, zakładów papy po prostu wcale nie było (Fot. 4).

Fot. archiwum Czytelnika

Fot. 2 – Z powodu małej elastyczności papy wystające ze ścian zakłady, pozostawione do połączenia jej z izolacją podłogi parteru, zostały w wielu miejscach oberwane

Fot. archiwum Czytelnika

Fot. 3 – W niektórych miejscach papa została urwana całkowicie wzdłuż ściany, a w innych – jedynie częściowo

Fot. archiwum Czytelnika

Fot. 4 – W tych miejscach, w których w ścianach były słupy żelbetowe, zakładów z papy nie zrobiono wcale

Obniżony betonowy podkład podłogi

Powodem tego typu uszkodzeń poziomej izolacji ścian fundamentowych nie był jednak tylko zły rodzaj zastosowanej papy. Istotniejsze znaczenie miało tu wykonanie betonowego podkładu podłogi parteru kilkanaście centymetrów poniżej wierzchu ścian fundamentowych (Rys. 1), a także zrobienie go już po ułożeniu izolacji ścian fundamentowych.

W takiej sytuacji nawet właściwie dobrana papa nie przeżyłaby w dobrym stanie prac budowlanych, które byłyby prowadzone w budynku do momentu połączenia jej z poziomą izolacją podłogi parteru.

Gdyby jednak – jakimś szczęśliwym zbiegiem okoliczności – udało się nie urwać jej wystających poza ściany fundamentowe zakładów, to ten etap budowy domu nie zakończyłby się sukcesem. Wciąż trudno byłoby bowiem uzyskać szczelność poziomej izolacji podłogi parteru w miejscach, w których papy musiałyby być zagięte pod kątem prostym.

Rys. 1 – Gdy podkład betonowy podłogi na gruncie znajduje się poniżej wierzchu ścian fundamentowych, to zapewnienie szczelności izolacji, odcinającej dom od wilgoci gruntowej, jest bardzo trudne

Rys. 2 – Gdy podkład betonowy podłogi na gruncie jest ułożony równo z wierzchem ścian fundamentowych, nie ma problemów z wykonaniem szczelnej poziomej izolacji przeciwwilgociowej w poziomie parteru

Betonowy podkład podłogi równo z wierzchem ścian fundamentowych

Takich problemów nie ma, jeśli od razu zaplanowano, że betonowy podkład podłogi parteru będzie zrobiony równo z górną powierzchnią ścian fundamentowych, przed wykonaniem jej poziomej izolacji (Rys. 2).