Przystępując więc do naprawy i modernizacji dachu (Rys. 1), należało zacząć od uszczelnienia go od strony zewnętrznej.

Rys. 1 – Dach przed i po modernizacji – całkowicie zlikwidowano jego przewiewanie, a przy okazji zwiększono jego izolacyjność termiczną o ponad 50%; wszystko to widoczne oszczędności na kosztach ogrzewania całego domu

MODERNIZACJA DACHU

By uniknąć zdejmowania i powtórnego układania dachówek zdecydowano się pozostawić na dachu starą membranę.

Nową, już trójwarstwową, w której film funkcyjny znajduje się pomiędzy dwiema warstwami włókniny (Fot. 7), rozpięto między krokwiami w taki sposób, by pomiędzy nią a starą membraną pozostała 2-3 cm szczelina powietrzna. Nową folię dachową rozpinano pomiędzy krokwiami za pomocą cienkich listewek, przybijanych do nich małymi gwoździami (Fot. 8).

Fot. 7 – Nową, trójwarstwową membranę ułożono między krokwiami w taki sposób, żeby pomiędzy nią i starą folią dachową pozostała szczelina wentylacyjna o grubości 2-3 cm

Fot. 8 – Nową membranę rozpięto między krokwiami przy pomocy drewnianych listewek w taki sposób, żeby jej powierzchnia była napięta i nie zwisała

Nową membraną otoczono też krokwie z trzech stron, by woda przeciekająca pod pokrycie dachu, nie zawilgacała wełny mineralnej.

Ponieważ pomiędzy krokwiami miała się znaleźć ta sama wełna, która była wcześniej w dachu, więc z powodu zrobienia u góry dodatkowej szczeliny wentylacyjnej pomiędzy membranami, powiększono wysokość przekroju krokwi przez przybicie do nich od spodu łat o grubości 3 cm.

Po ułożeniu pierwszej warstwy wełny pomiędzy krokwiami (Fot. 9), wykonano pojedynczy ruszt z metalowych profili (Fot. 10) do mocowania obudowy poddasza z płyt g-k, które tym razem miały zastąpić drewniana boazerię.

Fot. 9 – Po zwiększeniu wysokości krokwi o 3 cm przestrzeń między nimi wypełniono pierwszą warstwą wełny mineralnej, podtrzymując ją przy pomocy linek z tworzywa sztucznego

Fot. 10 – Po podwieszeniu do krokwi metalowego rusztu do mocowania płyt g-k, przestrzeń między nim a krokwiami wypełniono dodatkową warstwą wełny mineralnej o grubości 10 cm

Ponieważ taki ruszt jest teraz mocowany do krokwi za pomocą elastycznych wieszaków, więc przy starannym wykończeniu styków poszczególnych płyt g-k nie ma obawy o ich zarysowanie.

Przestrzeń pomiędzy dolną powierzchnią rusztu a płaszczyzną wyznaczoną przez dolne krawędzie krokwi wypełniono dodatkowo 10 cm warstwą wełny mineralnej (Fot. 11). Po modernizacji łączna grubość ocieplenia dachu wynosiła więc 28 cm (18 cm + 10 cm), a jego współczynnik przenikania ciepła zmniejszył się do wartości U = 0,13!

Na zakończenie robót przy naprawie i modernizacji dachu przyklejono do metalowych profili rusztu folię paroizolacyjną, uszczelniając jej styki taśmą klejącą, a następnie przykręcono obudowę z płyt gipsowo-kartonowych (Fot. 12). Ta ostatnia, o czym się zwykle zapomina, też ma swój wpływ na poprawienie szczelności poddasza.

Fot. 11 – Druga warstwa wełny mineralnej osłoniła także krokwie, eliminując w ten sposób mostki cieplne, które występowały w tych miejscach w dachu przed modernizacją

Fot. 12 – Szczelne ułożenie foli paroizolacyjnej oraz montaż płyt gipsowo-kartonowych zakończyły prace modernizacyjne na dachu; pozostało jedynie pomalowanie nowej obudowy poddasza

W taki właśnie sposób nie tylko zlikwidowano przewiewanie dachu, ale też przy okazji remontu zwiększono jego izolacyjność termiczną o ponad połowę. Warto przy tym podkreślić, że jeśli uznać, iż większość prac na tym dachu i tak należałoby wykonać, żeby go uszczelnić, a jak się później okazało, także uchronić przed zawilgoceniem, to na istotną poprawę jego izolacyjności termicznej wydano raptem około 8-10 zł na każdy m² jego połaci.