Obudowy wkładów kominkowych mogą mieć różne kształty i wielkości. To samo dotyczy materiałów, którymi są one wykończone. Obecnie coraz częściej używa się do ich wykonania ozdobnych kafli piecowych, robionych zwykle na zamówienie. Obudowany nimi kominek, który dzięki nowoczesnemu wkładowi jest bardzo efektywnym urządzeniem grzewczym, nawiązuje swoim wyglądem do tradycyjnych pieców kaflowych.
Wśród kaflowych obudów wkładów kominkowych bywają łatwiejsze do wykonania i trudniejsze. Do tej drugiej grupy należy niewątpliwie kominek w kształcie wycinka walca (Fot. 1 i 2), wykonany w wypukłym narożniku ścian, na granicy salonu i otwartej na niego kuchni.
Kominek ten był już przewidziany w projekcie domu, więc w narożniku ścian pozostawiono na niego wnękę. U góry znajdował się w niej wlot do komina dymowego, a u dołu – koniec przewodu, którym z zewnątrz miało być do wkładu kominkowego doprowadzone powietrze do spalania drewna.
Budowa kominka
Najtrudniejszym do zrobienia elementem kominka, była górna część obudowy z kafli, która miała mieć kształt wycinka walca. Wykonanie jej „z ręki”, z pojedynczych kafli byłoby nie tylko trudne, ale nie dawało też gwarancji, że wszystkie one – w poziomie i w pionie – będą „trzymały” się walcowej powierzchni.
Dlatego zdecydowano się na prefabrykację poszczególnych warstw kaflowej obudowy, przygotowując dla niej specjalnie wyprofilowane formy z płyt wiórowych (Fot. 3). Deskowania dla poszczególnych warstw obudowy miały szerokość równą wysokości kafli i były od siebie oddzielone płytami wiórowymi.
Przed ułożeniem kafli w deskowaniu, zostały one zwilżone wodą (Fot. 4), by nie odciągały zaczynu cementowego z zaprawy, którą zostaną wypełnione.
Następnie w każdej warstwie kafli ułożono zbrojenie, składające się z kilku stalowych prętów o średnicy około 3 mm, które zatopiono w ognioodpornej zaprawie, wykonanej z cementu glinowego (Fot. 5). Po stwardnieniu zaprawy, rozsunięto formy i usunięto rozdzielające je przekładki z płyt wiórowych (Fot. 6). Przed wyjęciem kaflowych warstw z deskowania, z ich bocznych krawędzi usunięto przez szlifowanie resztki zaprawy, by po wykonaniu obudowy kominka, spoiny poziome były równe i miały jednakową grubość.
Łatwiejsze było wykonanie podstawy kaflowej obudowy kominka – wystarczyło tylko zestawić w odpowiedniej kolejności przygotowane na nią kafle, a następnie – po ułożeniu zbrojenia – wypełnić je zaprawą cementową.
Teraz można już było przystąpić do montażu wkładu kominkowego i wykonania całej obudowy kominka.
W pierwszej kolejności przygotowano betonową podstawę pod wkład kominkowy, w której zamocowano dolny element kaflowej obudowy. Równocześnie z bloczków betonu komórkowego wykonywano po obu stronach kaflowej obudowy mury, łączące ją ze ścianami domu (Fot. 7).
Powietrze z wnętrza domu wpływa do przestrzeni pod obudową kominka przez otwór, utworzony przez kafle jej podstawy. Po ogrzaniu przez gorący wkład kominkowy, wraca ono do pomieszczenia przez kratkę znajdującą się nad głowicą kaflowej obudowy (Fot. 8).
Realizacja i zdjęcia: Zygmunt Kulas, zygmunt.kulas@gmail.com
