Kominek ogrodowy, pełniący zwykle także funkcję grilla, lokalizowany jest przeważnie w rekreacyjnej części ogrodu. Wykonuje się go najczęściej wtedy, gdy dom jest już zbudowany – łącznie z altaną i innymi elementami małej architektury ogrodowej. Inaczej jest z kominkiem, który ma „obsługiwać” przydomowy taras.
Otwarty na ogród kominek tarasowy jest przeważnie elementem budowanego domu i bardzo często sąsiaduje przez ścianę z kominkiem, który jest w salonie. Ta ich bliskość wynika przede wszystkim z podobieństwa rekreacyjno-towarzyskich funkcji salonu oraz przylegającego do niego tarasu. Nie bez znaczenia jest też to, że dzięki takiemu sąsiedztwu kominków ich przewody spalinowe mogą być poprowadzone w jednym kominie.
Kominki „domowy” i ”tarasowy” różnią się oczywiście od siebie. Ten pierwszy wyposażony jest w zamknięty wkład, natomiast drugi jest typu otwartego. Kominek w salonie powinien być bowiem maksymalnie sprawny, by dobrze ogrzewać wnętrze, podczas gdy od tego, który znajduje się na tarasie, nikt nie oczekuje, że ogrzeje całe powietrze w ogrodzie. Wystarczy jedynie, jeśli będzie cieszył osoby siedzące na tarasie widokiem płonących polan i – co najwyżej – ogrzewał je swoim ciepłem przez promieniowanie.
Kominek tarasowy, który może być wykonany z wielu materiałów oraz mieć różny kształt i konstrukcję, nie zawsze jednak powstaje łącznie z domem. Można go też postawić później, gdy dom jest już zamieszkały. Jest wtedy – pod względem budowlanym – najczęściej elementem całkowicie niezależnym od konstrukcji budynku.
Kominek dostawiony do tarasu
Taki właśnie zewnętrzny kominek dobudowano do tarasu pewnego drewnianego domu kilka dobrych lat po jego zamieszkaniu (Fot. 1). Powstał on w samym narożu tarasu, tuż przy schodach prowadzących do wejścia do domu (Fot. 2).
Kominek składa się z dwóch połączonych ze sobą palenisk (Rys. 1). Palenisko dolne jest dostępne od strony ogrodu (Fot. 3) i będzie uruchamiane jedynie wtedy, gdy właściciele domu będą chcieli wykorzystać kominek do wędzenia albo pieczenia mięs lub ryb.
To właśnie dlatego górne, dostępne od strony tarasu palenisko (Fot. 4), zostało wyposażone w oszklone, czteroskrzydłowe drzwiczki, które w takich sytuacjach będzie można zamknąć. Przydadzą się one też wtedy, gdy wiejący podczas palenia w kominku wiatr mógłby wymiatać z niego palące się drzazgi na drewniany taras i stojące na nim meble.
Do budowy kominka wykorzystano kamienie o nieregularnym kształcie oraz cegły i płytki szamotowe, których użyto do zrobienia ścian i stropów palenisk (Fot. 5). Znajdują się w nim dwa szybry – dolny jest zamykany, gdy pali się w górnym palenisku, natomiast górnym – reguluje się siłę ciągu w kominie.
Realizacja i zdjęcia: Zygmunt Kulas, zygmunt.kulas@gmail.com
