Jedną z zalet ścian wykonanych z betonu komórkowego jest to, że można w nich bez większych kłopotów zrobić otwór na dodatkowe okno lub drzwi, nawet wtedy, gdy dom już stoi. Najlepiej oczywiście, jeśli taka zmiana jest robiona na etapie stanu surowego.

W trakcie budowy domu ze ścianami jednowarstwowymi inwestorzy postanowili zrobić dodatkowe okno w pokoju na piętrze. Gdy po tej zmianie patrzy się na boczną elewację, trudno sobie wyobrazić, że górnego okna z lewej strony mogłoby nie być (Fot. 1). W projekcie domu jednak się ono nie znalazło, gdyż do oświetlenia znajdującego się w tym narożniku domu niewielkiego pokoju przewidziano duże okno w ścianie frontowej.

Fot. 1 – Górne lewe okno na piętrze nie było przewidziane w projekcie, gdyż znajdujący się za nim pokój miał być doświetlony jedynie przez duże okno w ścianie frontowej, wychodzące na taras, znajdujący się nad wejściem do domu

Dopóki dom był tylko w wersji wirtualnej, takie rozwiązanie wydawało się inwestorom racjonalne. Gdy jednak budynek w stanie surowym został przykryty dachem, okazało się duże okno nie dostarcza do pokoju wystarczająco dużo światła. Wychodziło ono bowiem na znajdujący się na piętrze taras (Fot. 2) i jego sporych rozmiarów dach w znacznym stopniu ograniczał oświetlenie pokoju. Z tego powodu zapadła decyzja, by wyciąć w bocznej ścianie dodatkowe, wąskie okno.

Miało się ono znaleźć oczywiście w jednej linii z oknami na piętrze oraz nad takim samym oknem na parterze. Ta oczywista, z architektonicznego punktu widzenia, lokalizacja sprawiła, że trudno sobie wyobrazić boczną elewację bez tego okna.

Fot. 2 – Znacznych rozmiarów dach nad tarasem na piętrze sprawił, że przez wychodzące na niego okno nawet w słoneczny dzień wpadało do narożnego pokoju stosunkowo mało światła

Fot. 3 – Wycięcie dodatkowego otworu na okno nie było specjalnie trudne, choć ze względu na to, że jednowarstwowa ściana miała grubość 40 cm, jego zrobienie zabrało trochę czasu

Wykonanie dodatkowego otworu na okno

Bloczki z betonu komórkowego łatwo się przycina i obrabia. Tu jednak ściana miała 40 cm grubości, więc sprawa nie była taka prosta.

Po wyznaczeniu obrysu otworu na okno z jednej i drugiej strony ściany, nawiercono za pomocą długich wierteł otwory w jego narożach. Następnie wykonano w narożnikach – za pomocą tych samych wierteł – poziome i pionowe szczeliny o długości około 10 cm. Były one na tyle duże, że dało się w nie wsunąć brzeszczot ręcznej piły do betonu. Teraz można było już wycinać po kolei boki otworu na okno, prowadząc piłę przy zamontowanych po obu stronach ściany metalowych prowadnicach. Po usunięciu z ościeża wyciętych bloczków, okazało się, że udało się wykonać je poprawnie (Fot. 3).

Niewielkie nierówności, które powstały przy cięciu ściany piłą, wyrównano za pomocą kleju do bloczków z betonu komórkowego, zmieszanych z pyłem, powstałym podczas ich szlifowania.

Nad nowym ościeżem nie zrobiono nadproża, gdyż po pierwsze miało ono stosunkowo małą szerokość, a po drugie – od stropu okno oddzielał już tylko wąski pas muru, nad którym znajdował się solidny, żelbetowy wieniec dachowy, podtrzymujący więźbę dachową. Pozostało więc – podobnie jak miało to miejsce w pozostałych oknach – doklejenie z boków i u góry ościeża węgarków z kilkucentymetrowych płytek, przyciętych z wąskich bloczków betonu komórkowego o grubości 12 cm.

Z wykończeniem otworu na nowe okno nie było dodatkowych problemów, gdyż zrobiono je na etapie stanu surowego, a więc przed wszystkimi pracami wykończeniowymi na zewnątrz i wewnątrz domu. Trzeba było jedynie poczekać trochę z montażem dodatkowego okna, gdyż ze zrozumiałych względów nie znalazło się ono w zamówieniu na pozostałą stolarkę okienną i drzwiową.