W dachach stromych okapy są zazwyczaj od spodu osłonięte podbitką. Jest ona potrzebna przede wszystkim ze względów estetycznych, by zasłonić mało atrakcyjny wygląd nieostruganych zwykle końców krokwi oraz spodu pokrycia dachowego. W dachach, w których nie ma sztywnego poszycia, podbitka chroni także membrany dachowe przed degradacją spowodowaną promieniowaniem UV.
Podbitki można mocować ukośnie – bezpośrednio do wystających poza lico ściany końców krokwi dachowych (Fot. 1) lub poziomo – do rusztu z drewnianych łat (Fot. 2), który zazwyczaj podwieszony jest w całości do krokwi dachowych. Tylko wtedy, gdy dom ma ściany jednowarstwowe – można do nich przykręcić jedną krawędź rusztu.
Jedynie w domach drewnianych, zbudowanych z grubych bali, podbitka dachu układana jest na wysuniętych poza lico ściany końcach belek stropowych (Fot. 3). Taka podbitka wykonana jest zazwyczaj z dość grubych desek, łączonych ze sobą na wpust i wypust (Fot. 4).
Podbitka drewniana i drewnopochodna
Najstarszym i wciąż najczęściej wykorzystywanym materiałem do wykonania podbitek dachowych są deski z drewna sosnowego, świerkowego lub modrzewiowego (Fot. 5). Jest tak pomimo tego, że drewno jest stosunkowo mało odporne na działanie czynników atmosferycznych, a wykonane z niego deski odkształcają się (wichrują) przy zmianach wilgotności.
Deski podsufitkowe mogą mieć krawędzie proste lub wyprofilowane we wpust i wypust. Podbitki w tej drugiej wersji są bardziej niż pierwsze odporne na wichrowanie. Deski o większej szerokości są zwykle od spodu ryflowane (Fot. 6), by nie „łódkowały” się pod wpływem zmian wilgotności powietrza.
Przed wykonaniem podbitki, deski powinny być starannie zaimpregnowane, najlepiej wgłębnie. Mimo takiego zabezpieczenia wykonaną podbitkę drewnianą powinno się co kilka lat konserwować środkami impregnacyjnymi do drewna. Mogą to być na przykład nieukrywające usłojenia drewna różnego rodzaju lakiery lub lakierobejce, zachowujące lub zmieniające jego barwę (Fot. 7). Można też pomalować podbitkę odpornymi na czynniki atmosferyczne farbami, które dostosują jej kolor na przykład do pokrycia dachowego (Fot. 8).
Ze względu na skłonność do paczenia się drewna, lepiej jeśli podbitka wykonana jest z krótkich desek, montowanych prostopadle do ścian (Fot. 9). Dlatego warto unikać robienia podbitek z desek równoległych do dolnej krawędzi dachu, szczególnie wtedy, gdy mają być przykręcone w dość sporych odstępach do końców krokwi (Fot. 10). Do łat rusztu deski krótkie przykręca się na końcach wkrętami. Przy mocowaniu desek długich, rozstaw wkrętów nie powinien być większy niż 80-100 cm.
W podobny sposób jak podbitki z desek, wykonuje się podbitki z paneli drewnopochodnych, wyprodukowanych z wiórów i różnego rodzaju żywic. Ich wierzchnia warstwa jest zwykle pokryta farbą akrylową, która nadaje im barwę i chroni przed szkodliwym oddziaływaniem czynników atmosferycznych.
Dobrej jakości panele drewnopochodne są w znacznie mniejszym stopniu podatne na wichrowanie niż deski z naturalnego drewna.