Słownik budowlany

A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | Ł | M | N | O | P | R | S | Ś | T | U | V | W | X | Z | Ż

ŚCIANY DWUWARSTWOWE - w tym rozwiązaniu funkcje ściany zewnętrznej zostały rozdzielone: za przenoszenie obciążeń i sztywność budynku odpowiada wewnętrzny mur wykonany z konstrukcyjnych materiałów ściennych, a za izolacyjność termiczną - warstwa zewnętrzna wykonana z lekkich materiałów izolacyjnych, takich jak płyty ze styropianu lub wełny mineralnej. Najczęściej ocieplenie takich ścian wykonuje się metodą lekką mokrą (zwaną obecnie z angielskiego ETICS, a wcześniej - BSO, czyli Bezspoinowy System Ociepleń). W metodzie tej materiał izolacyjny jest od zewnątrz osłonięty tynkiem cienkowarstwowym ułożonym na warstwie zaprawy z siatką zbrojącą. Ocieplenie ścian dwuwarstwowych można też ułożyć metodą lekką suchą, w której materiał izolacyjny układa się pomiędzy elementami zamocowanego do warstwy nośnej rusztu i osłania różnego rodzaju oblicówkami, na przykład z drewna, plastiku lub betonu.

ŚCIANY DZIAŁOWE - ich podstawowa funkcja to podział wnętrza domu na mniejsze pomieszczenia; wymaga się od nich przede wszystkim izolacji optycznej i akustycznej. Ponieważ nie pełnią roli konstrukcyjnej, mają mniejszą grubość niż ściany nośne. W technologii murowej ze ścianami nośnymi połączone są przez przemurowanie na tzw. strzępia lub systemowymi kotwami metalowymi. Wykonuje się je też jako szkieletowe z płyt gipsowo-kartonowych.

ŚCIANY JEDNOWARSTWOWE - ten rodzaj ścian ma w budownictwie największą tradycję. Kiedyś były one wykonywane przede wszystkim z cegły. Było tak do czasu zwiększenia wymagań co do izolacyjności przegród zewnętrznych; by je spełnić pełne ściany z cegły musiałyby być bardzo grube, co było oczywiście nieracjonalne. Dopiero pojawienie się nowych materiałów ściennych o dobrych właściwościach nie tylko konstrukcyjnych, ale i izolacyjnych - przede wszystkim bloczków z betonu komórkowego i pustaków z ceramiki poryzowanej - sprawiło, że ten rodzaj ścian stał się znowu pełnoprawnym rozwiązaniem w budownictwie murowanym. Niewątpliwymi zaletami ścian jednowarstwowych jest szybkość budowania oraz możliwość pełnej kontroli jakości wykonania, gdyż przed otynkowaniem można ją obejrzeć z obu stron.

ŚCIANY KOLANKOWE - niepełnej wysokości ściany zewnętrzne, murowane na stropie ostatniej pełnej kondygnacji, które wykonuje się dla powiększenia powierzchni użytkowej pomieszczeń na poddaszu; są przedłużeniem podłużnych ścian domu i opiera się na nich konstrukcja dachu stromego; żeby ściany kolankowe nie wywróciły się pod wpływem rozporu dachu, powinny być wzmocnione słupkami żelbetowymi, zakotwionymi w wieńcach stropowych; na ścianie kolankowej wykonuje się wieniec dachowy, w którym zatapia się kotwy do mocowania murłaty; kiedyś ścian kolankowych nie robiono zbyt wysokich (nie sięgały kolan, stąd ich nazwa), teraz zdarza się, że mają nawet więcej niż 1,5 m wysokości.

ŚCIANY NOŚNE - bardzo ważny element konstrukcji domu; odpowiadają zarówno za bezpieczne przeniesienie na fundamenty wszystkich obciążeń występujących w budynku, jak i za jego sztywność. Ściany zewnętrzne izolują budynek termicznie i akustycznie oraz chronią jego mieszkańców przed wzrokiem postronnych i zakusami intruzów.

ŚCIANY STOLCOWE - pośrednie podpory więźby płatwiowo-kleszczowej, składające się ze słupów (stolców) oraz opartych na nich płatwi górnych, których rozpiętość jest zmniejszona, dzięki zastosowaniu zastrzałów zwanych mieczami. Słupy w ścianach stolcowych często stoją na ułożonych na żelbetowym stropie płatwiach dolnych.

ŚCIANY SZCZYTOWE - zwykle mają kształt trójkąta; zamykają z obu stron przestrzeń po prostym dachem dwuspadowym. Powinny być odpowiednio wzmocnione, gdyż ze względu na swoją wysokość i zwykle osłabienie otworami okiennymi, są narażone na wywrócenie przez wiatr, szczególnie w czasie budowy.

ŚCIANY TRÓJWARSTWOWE - pomysł na ten rodzaj ścian zrodził się z chęci zwiększenia izolacyjności termicznej ścian z cegły; wykorzystano w tym celu właściwości izolacyjne powietrza zamkniętego pomiędzy dwiema przegrodami i zamiast wykonywać pełną ścianę, wymurowano z cegieł dwie, odsunięte od siebie na kilka centymetrów i połączone ze sobą łącznikami. Zewnętrzna, zwana elewacyjną, była stosunkowa cienka, natomiast grubsza wewnętrzna - odpowiadała za przenoszenie obciążeń w budynku. Z czasem szczelinę powietrzną zaczęto wypełniać różnymi materiałami izolacyjnymi. Współczesne ściany trójwarstwowe mają na tyle grubą środkową warstwę ocieplającą, że ich izolacyjność jest podobna jak innych rodzajów ścian. Są bardzo trwałe i odporne na uszkodzenia, szczególnie wtedy, gdy ich warstwa elewacyjna wykonana jest z cegły klinkierowej.

ŚCIANY WEWNĘTRZNE NOŚNE - pełnią przede wszystkim rolę konstrukcyjną. Stosuje się je wówczas, gdy wymiary budynku są na tyle duże, że typowych stropów nie da się oprzeć tylko na ścianach zewnętrznych; można je zastąpić belkami (podciągami) opartymi na słupach.

ŚCIANY ZEWNĘTRZNE - pełnią zarówno rolę konstrukcyjną, jak i izolacyjną; mogą być wykonane w różnych technologiach murowanych i drewnianych oraz różnie wykończone. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ich współczynnik przenikania ciepła U nie powinien być większy niż 0,25 W/(m²K).