Stojącym w salonie kominkiem można ogrzewać także inne pomieszczenia w domu, jeśli będzie on wyposażony w płaszcz wodny lub system dystrybucji gorącego powietrza (DGP). Przesyłanie gorącego powietrza – ogrzanego przez wkład kominkowy – z pokoju dziennego do kilku sypialni jest jedynie pozornie łatwiejsze niż podłączenie wkładu kominkowego do domowej instalacji grzewczej, ale z pewnością tańsze.

Rozprowadzanie gorącego powietrza po całym domu sprawdza się szczególnie wtedy, gdy dom jest parterowy (Fot. 1) i można wykorzystać nieużytkowy strych do poprowadzenia przewodów. Jak zrobić to w domu, w którym jest wentylacja mechaniczna wywiewna lub naturalna, nazywana grawitacyjną, pokazaliśmy w poradzie: Kiedy ogrzane kominkiem powietrze warto rozprowadzać po całym domu?

Gdy dom ma być wyposażony w wentylację mechaniczną nawiewno-wywiewną z odzyskiem ciepła, rozprowadzanie powietrza ogrzanego przez kominek w salonie trzeba rozwiązać nieco inaczej.

Fot. 1 – Dom parterowy z nieużytkowym poddaszem pozwala na łatwe i bezkolizyjne rozprowadzenie przewodów wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej oraz dystrybucji powietrza, ogrzanego przez kominek w salonie

WENTYLACJA I KOMINEK ODDZIELNIE

Z pewnością nie należy łączyć wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej z kominkowym systemem dystrybucji gorącego powietrza. Przede wszystkim dlatego, że lepiej jest dla skuteczności wymiany powietrza w domu oraz jego ogrzewania, jeśli instalacja wentylacyjna jest niezależna od grzewczej. Wyjątkiem jest jedynie klimatyzacja w wydaniu „biurowym”, która ma zapewnić w budynku wymianę powietrza odpowiednio ogrzanego lub wychłodzonego i o mniej więcej stałej wilgotności.

Gdybyśmy jednak uparli się, żeby wykorzystać centralę wentylacyjną do rozprowadzania po domu powietrza ogrzanego przez kominek („bo przecież i tak wyprowadzone są z niej przewody nawiewne do pokoi”), to moglibyśmy mieć z tym poważne problemy.

Po pierwsze – świeże powietrze z zewnątrz, które przez czerpnię w dachu lub ścianie domu jest przewodem dostarczane do rekuperatora, musiałoby, przynajmniej podczas palenia w kominku, przebiegać przez jego obudowę, a więc zdecydowanie dłuższą niż zazwyczaj drogą.

Po drugie – centrala wentylacyjna musiałaby być przystosowana do tego, że od czasu do czasu do jej wymiennika ciepła dociera powietrze o temperaturze co najmniej kilkudziesięciu stopni.

Z tych powodów – mimo że takie połączenia kominka z rekuperatorem są czasem przez instalatorów wentylacji mechanicznej realizowane – zdecydowanie lepiej jest zrobić dwie niezależne instalacje – wentylacji mechanicznej i kominkowej dystrybucji gorącego powietrza. Zwłaszcza, jeśli dom jest parterowy i mamy do dyspozycji przestrzeń pod dachem, by poprowadzić w niej odpowiednio zaizolowane przewody wentylacyjne i kominkowe.

POWIETRZE Z ZEWNĄTRZ TYLKO DO KOMINKA

W domach, w których jest wentylacja mechaniczna wywiewna (wyciągowa) lub naturalna (grawitacyjna), korzystnym rozwiązaniem jest doprowadzanie świeżego powietrza oddzielnym przewodem z zewnątrz nie tylko do komory spalania wkładu kominkowego, ale także – drugim przewodem – do jego nasady, z której, po ogrzaniu, jest ono przekazywane za pomocą wentylatorów lub grawitacyjnie także do innych pomieszczeń w domu.

Przy wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej powietrze z zewnątrz powinno się doprowadzić przewodem, ukrytym zazwyczaj pod podłogą, jedynie do komory spalania w kominku. Natomiast powietrze, które będzie ogrzewał wkład kominkowy, powinno być pobierane z salonu przez otwory (kratki) w dolnym fragmencie jego obudowy. Po dodatkowym podgrzaniu przez kominek, część tego powietrza pozostanie w salonie, a reszta – systemem DGP – będzie skierowana do innych pomieszczeń w domu. Taki obieg spowoduje oczywiście powstanie niewielkiego podciśnienia w salonie, ale zostanie ono szybko wyrównane z sypialni, do których zostało „wpompowane” gorące powietrze znad kominka.

Dzięki temu prawie cały dom zostanie w miarę równomiernie ogrzany, a jednocześnie nie zostanie w nim zaburzona wymiana powietrza. Instalacja wentylacji mechanicznej z rekuperacją będzie bowiem pracowała ze zbilansowanym nawiewem świeżego i wywiewem zużytego powietrza – niezależnie od tego, czy pali się kominku, czy nie.

Takie niezależne instalacje – wentylacyjną i kominkową – najłatwiej jest oczywiście zrobić w domu parterowym z niemieszkalnym poddaszem (Rys. 1). Nawet, gdy pochylenie połaci dachowych nie jest zbyt duże, na takim strychu jest wystarczająco dużo przestrzeni, żeby nie tylko bez przeszkód rozprowadzić ocieplone przewody obu instalacji, ale też wygospodarować izolowane termicznie miejsce na montaż centrali wentylacyjnej.

Rys. 1 – Przy wentylacji nawiewno-wywiewnej z odzyskiem ciepła, powietrze z zewnątrz powinno być doprowadzane tylko do komory spalania kominka, a to, które będzie przez niego ogrzewane i rozprowadzane po domu, powinno być pobierane wyłącznie z salonu

W takim domu każdy z przewodów, rozprowadzających ciepło z kominka do sypialni, powinien mieć wylot w suficie.

Niedaleko od nich będą znajdowały się anemostaty, zamontowane na końcu nawiewnych przewodów wentylacyjnych. Ponieważ maja one kształt odwróconego płaskiego grzybka, więc świeże powietrze jest wydmuchiwane z przewodu nawiewnego prawie płasko pod sufitem. Jego część wymiesza się z ciepłym powietrzem znad kominka i zostanie ono równomiernie rozprowadzone po całym pokoju.

Jak z tego widać, dwie oddzielne instalacje – wentylacyjna i kominkowa – mogą ze sobą dobrze współpracować, zapewniając domownikom komfortowe warunki do mieszkania. Przy czym każda z nich – na swój sposób i niezależnie od drugiej – przyczynia się do zmniejszenia kosztów ogrzewania domu.