Od kiedy wysokoparoprzepuszczalne folie dachowe, nazywane teraz najczęściej membranami, pojawiły się na rynku materiałów budowlanych wykonywanie stromych dachów z mieszkalnym poddaszem stało się tańsze, szybsze i pewniejsze. Są one przydatne nawet wtedy, gdy rodzaj zastosowanego pokrycia wymusza ułożenie na krokwiach sztywnego poszycia.
Membrany dachowe, zastosowane jako wstępne krycie dachu (Fot. 1 i 2), chronią jego ocieplenie przed przeciekaniem pokrycia dachowego (co może się zdarzyć nawet wtedy, gdy jest ono poprawnie ułożone) oraz przed wykraplaniem się w nim wilgoci przenikającej przez dach z wnętrza domu.
Membrany te mają bowiem takie właściwości, że nie przepuszczają wody spływającej po ich powierzchni, natomiast para wodna może przez nie swobodnie przenikać z domu na zewnątrz. To dlatego będą one pełnić swoją funkcję ochrony konstrukcji i ocieplenia dachu przed zawilgoceniem, niezależnie od tego, jak skomplikowana jest jego bryła oraz ile jest w nim okien dachowych i kominów.
Uwaga! Ważną cechą nowoczesnych membran dachowych jest to, że wełna mineralna, stanowiąca izolację termiczną dachu, może się z nimi bezpośrednio stykać. Ułatwia to ogromnie prace przy ocieplaniu poddasza i obniża ich koszty.
By jednak membrany dachowe mogły długo i skutecznie funkcjonować, muszą być nie tylko poprawnie ułożone na krokwiach, ale też mieć odpowiednie parametry.
Liczba warstw
Większość spotykanych na rynku membran jest teraz trójwarstwowa. Film funkcyjny, który ma decydujący wpływ na ich właściwości, jest ukryty pomiędzy dwoma włókninami, wykonanymi najczęściej z polipropylenu, a rzadziej – z poliestru. Zwykle są one zgrzewane punktowo tworząc na folii charakterystyczny rysunek (Fot. 3 i 4).
Można też spotkać membrany, w których obie włókniny łączone są ze sobą filmem na gorąco pod odpowiednim naciskiem. W takich membranach, z połączonymi powierzchniowo włókninami, nie ma punktów zgrzewu (Fot. 5), więc są one na całej swojej powierzchni jednakowo przepuszczalne dla pary wodnej.
Praktycznie nie ma już na rynku folii dwuwarstwowych (Fot. 6), w których film funkcyjny – naniesiony z jednej strony włókniny – jest słabo chroniony przed uszkodzeniami, wywołanymi nie tylko działaniem promieniowania ultrafioletowego, ale też mechanicznymi (na przykład otarciami podczas ich układania).
Zdarzają się też folie pięciowarstwowe zbrojone specjalną siatką. Są one bardzo odporne na uszkodzenia, ale ze względu na wysoką cenę rzadko spotyka się je na budowie domu jednorodzinnego.
Uwaga! Do wstępnego krycia dachów nad mieszkalnymi poddaszami nie używa się folii jednowarstwowych. Takie membrany, wykonane z włókien polipropylenowych, prawie nie zatrzymują wody, więc są stosowane jedynie jako wiatroizolacje (na przykład w szkieletowych domach drewnianych).
Rzadko też używa się w ocieplonych dachach niskoparoprzepuszczalnych folii wstępnego krycia, gdyż konieczne jest wtedy wykonanie – pomiędzy nimi i wełną mineralną – szczeliny wentylacyjnej, takiej samej, jak przy sztywnym poszyciu z desek lub płyt wiórowych. Z tego powodu można je ewentualnie stosować w domach, w których miejsce pod dachem jest przeznaczone jedynie na strych, a nie na pomieszczenia mieszkalne.
Paroprzepuszczalność
Dla membrany dachowej to bardzo ważny parametr. Oznacza on ilość pary wodnej, jaka może przeniknąć przez membranę w ciągu doby. Bardzo często paroprzepuszczalność membran podawana jest w g/m²/24h (w gramach na metr kwadratowy na dobę).
Są to najczęściej wartości w granicach 2000-4000 g/m²/24h, ale trudno takie membrany ze sobą porównywać nawet wtedy, gdy zostały określone za pomocą tej samej metody badawczej. Parametry te zależą bowiem bardzo silnie od temperatury i wilgotności powietrza, w jakich przeprowadzono badanie.
Z tego powodu do określania paroprzepuszczalności membran dachowych lepiej używać współczynnika oporu dyfuzyjnego Sd, którego wartości podawane są w metrach.
Porównuje on opór, jaki stawia membrana przepływającej przez nią parze wodnej z oporem równoważnej warstwy powietrza. Im wyższa jest paroprzepuszczalność membrany, tym niższa wartość współczynnika Sd. Większość dostępnych na rynku membran ma Sd = 0,02 m, co oznacza, że parze wodnej stawiają jedynie taki opór, jak 2 cm warstwa powietrza.
Można uznać, że dla membran stosowanych w dachach taka wartość współczynnika jest zupełnie wystarczająca, natomiast na pewno nie powinna być ona większa niż 0,04 m.
