Kominy do kominka rzadko kiedy buduje się teraz z cegły. Zostały one prawie całkowicie wyparte przez kominy prefabrykowane, które pod wieloma względami sprawują się od nich lepiej. Do tego wykonanie komina z gotowych elementów jest szybsze niż murowanie go cegły ceramicznej.
Wnętrze takich kominów wykonane jest z odcinków rur ceramicznych, odpornych na bardzo wysokie temperatury i łączonych ze sobą szczelnie, natomiast ich obudowa o przekroju prostokątnym – zrobiona jest z lekkiego keramzytobetonu (Fot. 1), który jest bardzo dobrym podłożem pod tynk (Fot. 2).
W kominie prefabrykowanym z reguły znajduje się systemowa wyczystka do usuwania sadzy gromadzącej się w dolnej części przewodu dymowego, w trakcie jego czyszczenia podczas obowiązkowej kontroli kominiarskiej (Fot. 3). Wyczystka jest oczywiście zamykana szczelnie metalowymi drzwiczkami.
Odprowadzanie skroplin
Wątpliwości można mieć jedynie, czy prefabrykowane kominy do kominka muszą być wyposażone w ceramiczne naczynie (Fot. 4) do gromadzenia kwaśnego kondensatu. Taki element komina, na co dzień osłonięty metalową kratką, był przydatny przy instalowaniu – nieprodukowanych już od pewnego czasu – tradycyjnych kotłów z otwartą komorą spalania oraz kotłów turbo.
Można by jeszcze rozważać celowość jego stosowania przy kominkach z płaszczem wodnym, w których może dojść czasami do wykroplenia pary wodnej w kominie. W zwykłym kominku jest to jednak mało prawdopodobne, gdyż temperatura spalin w jego przewodzie dymowym jest co najmniej rzędu 250ºC. Takie zjawisko mogłoby mieć miejsce ewentualnie tylko w początkowej fazie rozpalania drewna w kominku, jeśli byłoby ono mokre. Ale wilgotnym drewnem – zwłaszcza iglastym – nie należy w kominku palić nigdy, gdyż grozić to może wybuchem osadzającej się wtedy w kominie sadzy. Gdy będziemy używać tylko drewna odpowiednio suchego (schnącego pod zadaszeniem przez co najmniej półtora roku), to wyposażanie komina w pojemnik na skropliny wydaje się całkowicie zbędnym wydatkiem, na szczęście niezbyt dużym.
Wielu inwestorów daje się jednak namówić na zakup komina z naczyniem na skropliny, choć najprawdopodobniej nigdy nie będą mieli okazji do usuwania z niego skroplin (ciekawe, że z reguły nie jest ono podłączone do kanalizacji). Problem może być jedynie to, że takie naczynie na skropliny utrudnia usuwanie sadzy, która może trafić do niego w wyniku czyszczenia przewodu dymowego przez kominiarza.
Względy estetyczne
Pewną uciążliwością jest też to, że takie osłonięte metalową kratką naczynie jest widoczne od strony salonu, nie będąc raczej jego ozdobą (Fot. 5 i 6). Dotyczy to oczywiście także drzwiczek wyczystki, choć tutaj producenci znacznie lepiej zadbali o ich estetykę.
Rzadko bowiem zdarzają się takie domy, w których salon – w miejscu lokalizacji kominka – sąsiaduje przez ścianę z pomieszczeniem technicznym, z którego można mieć dostęp do wyczystki przewodu dymowego i naczynia na skropliny (Fot. 7 i 8).
