Drzwi wejściowe zewnętrzne powinny być przede wszystkim bezpieczne. Oprócz tego muszą chronić przed zimnem i hałasem. Nie wolno zapominać też o ich praktyczności. Jak pogodzić te wszystkie cechy?
Z czego wykonuje się drzwi wejściowe zewnętrzne?
Drzwi wejściowe zewnętrzne tworzone są z metalu, drewna lub PVC. Pierwszy rodzaj dzieli się dodatkowo na produkty wykonane ze stali lub aluminium. Oba materiały cechuje bardzo wysoka wytrzymałość – większą mają drzwi stalowe, jednak są też stosunkowo cięższe. Dlatego dobrym kompromisem między wagą a wytrzymałością są skrzydła z aluminium. Mają jednak one swoje wady. Zalicza się do nich niską odporność na uszkodzenia mechaniczne.
Metalowe konstrukcje dobrze chronią przed chłodem, ale jeszcze lepsze w tym aspekcie są drzwi drewniane. Co więcej, naturalny materiał doskonale zabezpiecza domowników przed hałasem z zewnątrz. Minusem drewna jest wysoka podatność na działanie czynników atmosferycznych. Z tego powodu trzeba je regularnie konserwować.
Ostatni typ drzwi frontowych to egzemplarze wyprodukowane z mieszanki metalu i tworzywa sztucznego. W takich skrzydłach wewnętrzna część wykonana jest z płata stalowej lub aluminiowej blachy. Aby zmniejszyć masę drzwi, po obu zewnętrznych stronach przymocowuje się płyty z PVC. Całość połączona jest poliuretanową pianką. Mimo metalowego rdzenia są mniej odporne na próby wyłamania niż konstrukcje w całości wykonane z metalu.
Jakie są rodzaje drzwi wejściowych zewnętrznych?
Kolejny sposób podziału odnosi się do ich cech wizualnych. Drzwi wejściowe zewnętrzne powstają z litej blachy lub są przyozdobione przeszkleniami. Pozbawiona szyb płyta odznacza się wyższą odpornością na włamania niż skrzydła z szybami. Nie oznacza to jednak, że szkło z góry przekreśla użyteczność takich drzwi.
Modele z przeszkleniami, które dopuszczono do sprzedaży, przechodzą rygorystyczne testy. Szyby do nich złożone są z dwóch tafli bardzo wytrzymałego szkła, między którymi znajduje się folia PVB. W trakcie badania odporności na taką powierzchnię zrzuca się 4-kilogramową kulę. Spada ona z wysokości 9 m, przez co uderzenie nabiera dodatkowego impetu. Siła oddziałująca na taflę jest znacznie większa niż ta, którą może posłużyć się człowiek.
Zaletą drzwi z przeszkleniami jest doświetlenie wnętrza. Zadowoleni z tej cechy będą przede wszystkim właściciele domów jednorodzinnych. Dobrym pomysłem jest zamontowanie skrzydła z szybą na froncie. To pozwoli doświetlić wiatrołap. Kolejne drzwi, już do części mieszkalnej, mogą za to być wykonane z litego materiału. Dzięki temu zyskuje się podwójną, skuteczną, a przy tym praktyczną ochronę przed włamaniem.
Po czym poznać odporność drzwi na włamania?
Odporność na włamania określa nie tylko test z 4-kilogramową kulą, ale również resistance class (RC), czyli klasy odporności na forsowanie włamywacza. Klasyfikacja ta jest zgodna z normą Unii Europejskiej PN-EN 1627:2012. W jej ramach wyróżnia się 8 kategorii drzwi o różnym stopniu podatności na nieuprawnione otwarcie lub wyłamanie.
Drzwi wejściowe zewnętrzne o oznaczeniu RC1N i RC1 to drzwi o najmniejszej wytrzymałości. Litera N przy pierwszej z tych klas wskazuje, że skrzydło jest dodatkowo wyposażone w przeszklenie. Jedne i drugie można bardzo łatwo otworzyć. Wystarczą do tego proste narzędzia takie jak np. śrubokręt. Niewiele więcej zniosą drzwi zaklasyfikowane jako RC2N oraz RC2.
Powyżej drugiej kategorii nie występuje już podział drzwi ze względu na przeszklenie lub jego brak. Tafle są bowiem wystarczająco odporne, by nie dało się ich stłuc. Liczy się za to odporność na działanie ciężkich narzędzi i czas oporu. Egzemplarze klasy RC3 i RC4 wytrzymują uderzanie młota i podważanie łomem przez 5 min (RC3) lub 10 min (RC4).
Drzwi wejściowe zewnętrzne z dwóch najwyższych klas dodatkowo są w stanie oprzeć się działaniu siekiery i szlifierki kątowej. Skrzydło przypisane do kategorii RC5 stawia opór przez 15 min, a RC6 – przez 20 min. Jak widać, nie ma drzwi, które są w stanie znieść absolutnie wszystko, na dodatek bez ograniczenia czasowego.
Materiał promocyjny Hörmann Polska
