zjawisko zwiększania się objętości zamarzającego gruntu spoistego (piasków gliniastych, glin i iłów) przez co teren unosi się, by opaść, gdy zrobi się ciepło. Jest ono przyczyną wiosennego pękania budynków posadowionych zbyt płytko, tzn. w strefie przemarzania gruntu, a także powstawania dziur w gorszych drogach.