stalowy płaskownik kilkumilimetrowej grubości i kilkucentymetrowej szerokości; kiedyś powszechnie używany do zbrojenia zginanych elementów ceglanych, np. nadproży i płyt Kleina, a także do wzmacniania ścian działowych z cegły; jego nazwa pochodzi najpewniej od tego, że takie płaskowniki były używane przez bednarzy na obręcze dębowych beczek.