Kominek tylko wtedy będzie dobrze ogrzewał pomieszczenie, w którym stoi, gdy powietrze – niezbędne do spalania w nim drewna – doprowadzimy oddzielnym przewodem bezpośrednio z zewnątrz. Dzięki takiemu rozwiązaniu, paląc w kominku nie spowodujemy też odwrócenia ciągu w którymś z przewodów wentylacyjnych.
Gdy kominek z wkładem zasilany jest w powietrze oddzielnym przewodem, można jego pracę przyrównać do kotłów z zamkniętą komorą spalania. Przy zamkniętych drzwiczkach palenie w nim drewna odbywa się praktycznie bez udziału powietrza z pomieszczenia, jeśli nie liczyć krótkiej chwili podczas jego rozpalania.
To oznacza, że kominek nie zużywa powietrza, które sam ogrzał, dzięki czemu nie tylko jego sprawność jest większa, ale też w żaden sposób nie zaburza działania wentylacji w domu, nie tylko naturalnej, ale i mechanicznej. To dlatego taki model wkładów kominkowych staje się obecnie standardem.
Kominek w salonie
Świadomi tego są budujący dom z kominkiem usytuowanym w salonie na parterze, którzy dbają o to, żeby podczas budowy został doprowadzony do niego oddzielny przewód powietrzny (Fot. 1).
Także właściciele starszych domów, podczas na przykład wymiany kominka otwartego na model z wkładem, prace modernizacyjne rozpoczynają od wykonania przewodu doprowadzającego powietrze do spalania z zewnątrz domu (Fot. 2). Oczywiście najłatwiej mają ci, którzy pod salonem mają piwnicę – poprowadzenie przewodu pod jej stropem jest naprawdę bardzo proste.
Kominek na poddaszu
Problem pojawia się dopiero wtedy, gdy chcemy mieć kominek w sypialni na piętrze lub w mieszkaniu na poddaszu nadbudowanym na istniejącym domu.
Pół biedy, gdy kominek ma być usytuowany przy ścianie zewnętrznej. Wtedy można myśleć o poprowadzeniu przewodu zasilającego go w powietrze przez otwór w ścianie.
Gorzej, gdy ze względów funkcjonalnych kominek ma stanąć w środku domu, z dala od ścian zewnętrznych. Prowadzenie oddzielnego przewodu przez parter nie jest przeważnie dobrym pomysłem, zwłaszcza że w nadbudowywanych domach nie ma zwykle w kominach wolnego przewodu wentylacyjnego, a tym bardziej dymowego.
W takich sytuacjach stosunkowo prostym rozwiązaniem jest wykonanie prefabrykowanego komina dymowego bezpośrednio na stropie poddasza (Rys. 1), oczywiście po sprawdzeniu, czy może on przenieść dodatkowy ciężar. Jeśli jednak kominek, a w związku z tym dodatkowy komin dymowy znajdą się w miejscu, w którym strop podparty jest ścianą nośną – nie powinno być z tym większych problemów. Taka lokalizacja jest zresztą bardzo prawdopodobna, bo konstruktor nie zdecyduje się raczej na postawienie kominka i komina do niego na środku stropu.
Pozostaje zatem jedynie kwestia doprowadzenia do kominka powietrza do spalania. Najłatwiejsze wydaje się poprowadzenie przewodu powietrznego od strony dachu. Można do tego celu użyć elastycznej rury aluminiowej, którą prowadzimy pionowo od kominka, przez ocieplenie poddasza w poziomie sufitu, aż do wyprowadzonego ponad pokrycie kominka wentylacyjnego, który najczęściej służy do wentylacji instalacji kanalizacyjnej, ale doskonale sprawdzi się również w takiej roli.
Może to być kominek, który jest elementem systemu pokryciowego dachu (Fot. 3) lub niezależny – blaszany albo z tworzyw sztucznych (Fot. 4). Dobrze, jeśli kominek będzie odsunięty od komina, żeby nie zaciągał dymu, choć raczej nie należy się obawiać, że jego niewielkie ilości zaciągane przez przewód doprowadzający powietrze do kominka mogły wpłynąć w jakiś sposób na spalanie w nim drewna. Ważniejsze jest jedynie, by kominek wentylacyjny nie był zbyt niski, bo może go zatkać zalegający na dachu śnieg.
Komin dymowy i przewód doprowadzający powietrze zostaną oczywiście ukryte później pod obudową kominka.
