Zastosowanie w domach piętrowych lub z użytkowym poddaszem wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej z odzyskiem ciepła wymaga przeprowadzenia przewodów przez strop żelbetowy nad parterem. Najlepiej oczywiście, jeśli projekt takiej instalacji jest przygotowany przed rozpoczęciem budowy domu, a co najmniej – przed wykonaniem stropu.

Otwory w stropie trzeba zrobić niezależnie od tego, czy centrala wentylacyjna zostanie umieszczona na parterze (na przykład w garażu lub pomieszczeniu technicznym), czy też na piętrze lub poddaszu. Nie ma też znaczenia sposób prowadzenia przewodów wentylacyjnych: zarówno, gdy będą one poprowadzone przy ścianach, jak i w warstwach podłogi, bez wykonania otworów w stropie nie będzie możliwe wentylowanie pomieszczeń na obu kondygnacjach.

WIERCENIE OTWORÓW

Metod wykonania otworów na przewody wentylacyjne w stropach gęstożebrowych typu teriva (najczęściej wykonywanych w domach jednorodzinnych) jest kilka.

Najmniej godna polecenia, ale też jedyna, jeśli na zrobienie wentylacji mechanicznej z rekuperacją zdecydowaliśmy się, gdy konstrukcja domu już stoi, to wywiercenie lub wykucie otworów w gotowym stropie. Nie tylko jest to sposób najdroższy, ale też wymaga szczególnej uwagi, by przy ich wykonywaniu nie uszkodzić belek stropowych.

Zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest zrobienie otworów w stropie na etapie jego wykonywania.

Dobrym sposobem jest wywiercenie otworów w pustakach stropowych (Fot. 1) i rozmieszczenie ich na belkach stropowych w odpowiednich miejscach, przewidzianych w projektach budowlanym i instalacyjnym (Fot. 2).

Fot. 1 – Pustaki stropowe mają już nawiercone otwory, w których zostaną osadzone rury osłonowe do przewodów wentylacji mechanicznej; trzeba je jedynie rozmieścić w odpowiednich miejscach stropu

Fot. 2 – Jeśli przewód wentylacyjny ma przechodzić w pobliżu żebra rozdzielczego, to otwór na rurę osłonową trzeba wywiercić w pustaku, który jest zadeklowany z jednej strony

Otwory w stropie powinny mieć taką średnicę, by można w nich osadzić rurę osłonową, w której zmieści się nie tylko przewód wentylacyjny, ale też jego izolacja akustyczna o grubości 2 cm, wykonana z wełny mineralnej (Rys. 1).

Taką osłonę można wykonać z kawałków plastikowych rur kanalizacyjnych (Fot. 3).

Rys. 1 – Rura osłonowa powinna mieć taką średnicę, by oprócz przewodu wentylacyjnego zmieściła się w niej także jego izolacja akustyczna z wełny mineralnej; bez tego szum powietrza będzie przenosił się na strop

Fot. 3 – Rurę osłonową wykonuje się najczęściej, z przyciętych na grubość stropu, kawałków rur kanalizacyjnych; decydujące znaczenie ma lokalizacja przewodu, dlatego otwory czasem wierci się z boku pustaka

Powinny one mieć taką długość, by po zabetonowaniu stropu nie wystawały ponad jego górną powierzchnię (Fot. 4 i 5).

Fot. 4 – Przewody wentylacyjne umieszcza się zazwyczaj w narożach domu lub przy ścianach działowych; wierzch rur osłonowych powinien znaleźć się na równi z powierzchnią stropu, by nie utrudniać jego betonowania

Fot. 5 – Otwory na przewody wentylacyjne wtedy wykonuje się w pewnym oddaleniu od ścian zewnętrznych, gdy są one rozprowadzane w grubości podłogi; mają wówczas zwykle płaski, prostokątny przekrój