Bloczki z betonu komórkowego to wygodny materiał do budowy ścian, ponieważ łatwo je przycinać. Także od czasu, gdy producenci zadbali by bloczki miały gładkie i równe powierzchnie oraz „trzymały” wymiary, murowanie z nich powinno być łatwe i przyjemne, a efekty w postaci równych ścian – nietrudne do uzyskania. A jednak…
Z bloczków betonu komórkowego można wykonać ściany zewnętrzne jedno-, dwu- i trójwarstwowe oraz ściany wewnętrzne nośne i działowe. Dzięki dużej dokładności, z jaką produkuje się bloczki, ściany z nich muruje się na cienkie spoiny używając do tego zaprawy klejowej. Jeśli bloczki mają wyprofilowane boczne powierzchnie we wpust i wypust, to przy wykonywaniu z nich ścian nie wypełnia się spoin pionowych.
Jeśli tylko przestrzega się kilku zasad technologicznych i ma odpowiednie podstawowe narzędzia, to przy zachowaniu minimum staranności efekty w postaci równych i pionowych ścian są łatwe do osiągnięcia. Także koszty murowania ścian są umiarkowane, ponieważ zaprawy klejowej zużywa się znacznie mniej niż tradycyjnej, a poza tym jest ona bardzo często dodawana przez producenta gratis do zakupionych bloczków.
Inaczej jest jednak, gdy za prace murarskie wezmą się wykonawcy, którzy sztukę budowlaną znają jedynie z widzenia, a dodatkowo nie mają serca do tego typu robót (a pewnie i do żadnych innych). Ich „talenty” widziane są gołym okiem i jedyna pociecha jest taka, że wybudowany przez nich dom będzie najpewniej stał przez dziesięciolecia, a obraz ich partactwa przykryją od strony zewnętrznej – warstwy ocieplenia, a od środka – tynk.
Pierwsza warstwa
Pierwsza warstwa bloczków jest dla poprawności wykonania ścian z betonu komórkowego niezwykle ważna. Muruje się ją na poziomej izolacji przeciwwilgociowej ścian fundamentowych (ściany parteru) lub na wieńcach stropowych (ściany piętra).
Pierwszą warstwę układa się na tradycyjnej zaprawie cementowo-wapiennej w taki sposób, by jej powierzchnia była idealnie pozioma (Fot. 1). Murowanie rozpoczyna się od ułożenia bloczków narożnych, których położenie w jednym poziomie kontroluje się za pomocą niwelatora. Następnie układa się kolejne bloczki pierwszej warstwy, a stosunkowo gruba spoina z zaprawy pozwala zniwelować ewentualne nierówności podłoża (Fot. 2).
Jeśli pierwsza warstwa została poprawnie ułożona, dalsze murowanie ścian nie sprawia żadnego kłopotu.
BŁĄD 1. Jeśli pierwsza warstwa nie została ułożona równo (Fot. 3 i 4), to korygowanie poziomu trzeba przeprowadzać na kolejnych warstwach. Nie da się tego oczywiście zrobić za pomocą zaprawy klejowej, więc dalej trzeba pozostać przy cementowo-wapiennej, co oczywiście zwiększa koszty.
Uwaga! Gdyby w taki sposób zostały wykonane ściany jednowarstwowe, to trzeba by je rozebrać, bo takie grube spoiny byłyby potężnymi mostkami cieplnymi. W ścianach dwu- i trójwarstwowych można się pocieszać, że błędy murowania ukryją się pod ociepleniem.
Zasada poziomego ułożenia pierwszej warstwy dotyczy także ścian wewnętrznych (Fot. 5 i 6), bo przecież trzeba jakoś wyjść z nimi na jeden poziom górą, przed wykonywaniem stropu.
Murowanie bloczków
By murowanie ścian na cienkie spoiny było możliwe, po ułożeniu każda kolejna warstwa powinna być przeszlifowana za pomocą specjalnej pacy, a powstały pył – usunięty.
Gdy z jakichś powodów nierówności są większe, powierzchnia warstwy powinna być wyrównana za pomocą struga do bloczków. Zaprawę klejową nakłada się za pomocą specjalnych kielni, które mają szerokości dostosowane do grubości bloczków. Poprawnie ułożona spoina ma grubość od 1 do 3 mm (Fot. 7 i 8).
